Środki farmakologiczne w leczeniu łysienia

Środki farmakologiczne w leczeniu łysienia
Rate this post

W poprzednim poście pisałam o różnych metodach leczenia nadmiernego wypadania włosów. W ostatnim z przykładów podałam leczenie farmakologiczne. Dziś omówię poszczególne środki farmakologiczne, stosowane w ramach leczenia łysienia.

Pierwszym z nich jest minoksydyl, którego po raz pierwszy wykorzystano w ramach leczenia nadciśnienia. W trakcie terapii zaobserwowano, że skutkiem ubocznym zastosowania takiego środka jest występowanie nadmiernego owłosienia. O ile jest to skutek uboczny w leczeniu nadciśnienia, stanowi jednak rezultat pożądany w leczeniu nadmiernego wypadania włosów. Dzięki przeprowadzeniu licznych badań stwierdzono, że roztwór minoksydylu stosowany bezpośrednio na skórę głowy, stymuluje porost włosów. Podczas badania uwzględniono oczywiście możliwe skutki uboczne dla całego organizmu. Okazało się jednak, że związek ten jedynie w małej ilości wchłania się do krwiobiegu, w związku z czym nie powoduje ogólnoustrojowych skutków ubocznych.

Minoksydyl rozszerza naczynia krwionośne i takie też działanie okazuje się zbawienne w leczeniu łysienia. Dzięki stymulacji mieszków włosowych odwrócony zostaje tak zwany proces miniaturyzacji. Skutkiem tego jest zwiększenie liczby mieszków włosowych oraz zapobieganie dalszemu łysieniu. Pierwsze, widoczne i satysfakcjonujące efekty leczenia z wykorzystaniem minoksydylu, widoczne sa już po upływie około dwóch miesięcy. Ważne jest jednak systematyczne  leczenie. Najlepsze efekty uzyskuje się dopiero po upływie roku – konieczna jest zatem duża wytrwałość, cierpliwość i systematyczność pacjentów. Z przeprowadzonych badań wynika również, że minoksydyl sprawdza się najlepiej w przypadku młodych pacjentów cierpiących na łysienie występujące na szczycie głowy. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że odstawienie minoksydylu skutkuje automatycznym wznowieniem procesu wypadania włosów.

Kolejnym środkiem farmakologicznym jest tak zwany octan cyproteronu, którego stosuje się przede wszystkim w celu zmniejszania libido u mężczyzn dotkniętych nadmierną pobudliwością seksualną. Octan cyproteronu znalazł również swoje zastosowanie w leczeniu hirsutyzmu u kobiet będących w wieku rozrodczym, a także w leczeniu androgenowym u kobiet. Działanie octanu cyproteronu polega przede wszystkim na blokowaniu wiązania DHT z receptorami.  Hamuje on zatem działanie androgenów. Ponadto wykazuje także działanie progestagenne, czego wynikiem mogą być zaburzenia cyklów miesiączkowych.

Aby uniknąć takiego działania, połączono go z tak zwanym etynylestradiolem. Środek ten przyczynia się również do zmniejszania bólów miesiączkowych oraz krwawienia menstruacyjnego. Zarejestrowany jest także jako lek stosowany w terapii trądziku u kobiet, lekkiej postaci hirsutyzmu oraz łysienia typu męskiego. Octan cyproteronu z etynylestradiolem zapobiega nadmiernemu wypadaniu włosów i co nader ważne – pobudza także ich odrastanie. Zaobserwowano kilka skutków ubocznych, które mogą wystąpić po zastosowaniu tego środka farmakologicznego. Do takich objawów niepożądanych zalicza się przede wszystkim: bóle głowy, tkliwość piersi oraz spadek libido.

Kolejnym środkiem farmakologicznym, stosowanym w leczeniu łysienia jest tak zwany finasteryd. Jest to związek hamujący enzym 5-alfa-reduktazę, a co za tym idzie – blokujący przekształcanie testosteronu w DHT. W 1998 roku został on zarejestrowany jako środek przeznaczony do leczenia łysienia androgenowego. Finasteryd zapobiega nadmiernemu wypadaniu włosów i pobudza ich odrastanie. Leczenie ogólnoustrojowe realizowane jest głównie u młodych mężczyzn. Na samym początku wskazane jest wdrożenie okresu próbnego leczenia, który trwa trzy miesiące. Jeżeli po upływie tego czasu nie są widoczne żadne pozytywne zmiany, zaleca się przerwanie terapii. Lek ten może wywołać bowiem bardzo poważne skutki uboczne, do których należy przede wszystkim zaliczyć depresję lub ginekomastię. Najczęstszym działaniem niepożądanym jest jednak spadek libido.

Poszukując informacji na temat substancji leczniczych wykorzystywanych w ramach leczenia nadmiernego wypadania włosów, natknęłam się jeszcze na inne środki, które nie zostały co prawda zarejestrowane w leczeniu łysienia, ale poza swym głównym działaniem, mogą mieć istotny wpływ na porost włosów. Do takich substancji należy przede wszystkim zaliczyć cymetydynę. Zalicza się ją do leków hamujących receptory histaminowe. Stosuje się ją przede wszystkim w ramach leczenia wrzodów przewodu pokarmowego. Jak się okazuje, cymetydyna posiada także dość silne działanie antyandrogenne dzięki blokowaniu DHT z receptorami w mieszkach włosowych. Na chwilę obecną nie stosuje się jej w polskim lecznictwie. Niegdyś wykorzystywano ją głównie w leczeniu hirsutyzmu u kobiet, a także w terapii łysienia androgenowego.

Kolejną substancją jest tak zwany spironolakton. Jest to lek moczopędny, którego stosuje się głównie w ramach leczenia nadciśnienia tętniczego, niedoboru potasu, bądź hiperaldosteronizmu. Posiada także działanie antyandrogenne, zapobiegając wiązaniu DHT z receptorem androgenowym oraz zwalniając produkcję androgenów w jajnikach i nadnerczach.

Jeszcze innym lekiem jest tak zwany ketokonazol, którego stosuje się przede wszystkim jako środek przeciwgrzybiczy. Wykazuje on także działanie antyandrogenne poprzez zmniejszanie produkcji testosteronu oraz innych androgenów. Może być więc stosowany jako środek pomocniczy w leczeniu nadmiernego wypadania włosów.

 

 

 

Reply